Ποιοι να ειναι αυτοι που μισουν την βροχη; Αυτοι που πνιγουν τις ελπιδες τουσ για ευδαιμονια στην βαρετη και καθιερωμενη πια εμφανηση του ηλιου; Ποτε δεν μου αρεσε το πρωι. Παντα ειχα πραγματα να κανω μικρα βαριδια που με τραβουν , με γειωνουν και με αναγκαζουν να αφαιρουμε και να ειμαι φαινομενικα χαζος στα αδαη βλεμματα που περα απο βλακεια και εξυπναδα βρισκουν τα ανεξερενητα γκριζα υδατα των συμπλεγματικων συμπεριφορων που τοσο αγαπω. Σημερα ομως βρεχει, δακρυζει ο ουρανος, και ξεπλενει καπως πιο δυνατα , ολα τα χαμογελα που μου εχουν ξεμεινει. Απο μικρος εβρισκα τον λογισμο μου στην βροχη, στις ατσαλες και πανομοιτυπες σταγονες που βρικσουν το νοημα τους πληγωνοντας την γη , ετσι οπως μονο αυτες ξερουν , ρομαντικα και τελεια. μια τελειωση τοσο καθημερινη και συνιθησμενη στα ματια μας που το ερωτικο στοιχειο που την διαπωτιζει ειναι μπαναλ και κλισε. Ολως τυχαια ομως μαρεσουν και τα κλισε. Δεν ειναι τοσο η κοντρα που μου αρεσει απενταντι στο αλλοιωτικο και τ'απ'αλλου φερμενο οσο το συναισθημα οτι γινομαι ενα μοναχο εμποδιο αναμεσα στην γη και τα στοιχεια. Προσθετω ανωριμες και παιδκες ερμηνειες στην υπαρξη μου για να μπορεσω να την διατηρησω. Τα ψεματα οι βομολοχιες , οι λεξεις , αχ οι λεξεις, χαρά,αγάπη,πίστη,ιδανικό!Λέξεις χορεύουν όπου σταθώ,που ξέρω,που περιμένω,που απορώ.Λέξεις είναι όλα και μήπως λέξη δεν είμαι και εγω;
Με λενε Κωνσταντινο, ειμαι 18 και δηλωνω λατρης του υγρου καταθλιπτικου στοιχειου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου