Ας σηκώσουμε λοιπόν κούπες και ποτήρια σε ότι μένει ακίνητο, σε ότι αλτρουιστικά αναμένει τους αγέρηδες κάθε εποχής, είτε αυτό ακούει στο όνομα ενός ποιοτικού λαϊκισμού είτε σε μια αξία που χάνεται κάθε ώρα και λεπτό που ρυθμικά πνίγεται στα ρολόγια μας. Γιατί ίσως να ειναι Μόνo αυτό που αξίζει εν τέλει, ίσως τελικά να αξίζει μονο ο φιογκος που εμεινε μοναχος και δεν ελυσε τον ορισμο του για μια σαπια κοινωνια που τον ηθελε χυμα και ατσαλο στουσ καιρουσ. θελησε να τσαλακωθει, να ααποστασιοποηθει αλλα δεν θελησε να λυθει και να γινει το επομενο κυματακι στην παραλια του super paradise. Γιατι ισως να ειναι τουτοι οι καιροι που το αλλιωτικο και τ'απ'αλλου φερμενο ( οπως ειπε και αλλωστε ο Ελυτης) ειναι κατι για το οποιο ο κοσμος δεn ειναι ετοιμος. Και γiα τι ειναι ετοιμος πια αυτη η ταλαιπωρη κοινωνια; μιας και τσαλαβουτησαμε στην εξελιξη και στην προοδο ισοπεδωσαμε τους παντες, και μειναμε εμεις οι λιγοι, οι λιγοστοι , να φερνουμε γυρω γυρω τα κορμια μας σαν σε ταινια τυπο ζομπι, χολυγουντιανη και κακογουστη. αλλα ολα αυτα ειναι περιττα, ειναι περριτες οι κραυγες και τα συνθηματα, λες και ο κοσμος θα ακολουθησει μια καρικατουρα σαν και μενα τοσο απλη και τοσο γραφικη οσο και ο stickman που ελοχευει πισω απο τις κουρτινες nο4 και μουτζουρωνει τις σκεψεις του απανω σε ενα παλιο μπλοκακι που καποτε και αυτο με την σειρα του θα ξεχαστει στην θαλπωρη της αγνοιας που με τα μουτρα εχουμε πεσει... αγάπαμε για να μαγαπας, και οχι γιατι το αξιζω, ετσι;
Με λενε Κωνσταντινο ,ειμαι 18 και μαρεσει να δενω φιογκους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου