Pilot

Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν ξέρω γιατί γράφω εδώ. Θα μπορούσα κάλλιστα να είμαι στο γραφείο μου και να απολαμβάνω μια ισάξια ησυχία με τούτη εδώ, μονό πιο προσωπική. Κι όμως έκανα αυτό που κάθε ''συγγραφέας'' μοντέρνας εποχής που σέβεται τον εαυτό του κάνει. Δίνει λίγο από αυτό που έχει μέσα του και ελπίζει. Όχι τόσο σε ένα καλύτερο αύριο όσο σε ένα αύριο πιο διαφορετικό από το χτες του. αν θες δες το σαν απόπειρα να φωνάζεις μέσα στην νύχτα με μονό πλοηγό ελπίδες ότι κάποιος σε ακούει. Έτσι και εγω μικρός σαν είμαι και έχοντας τις πεποιθήσεις μου ελαφρώς ακέραιες φωνάζω με τον μονό τρόπο που έμαθα: σιωπηλά και με ένα μολύβι ανα χείρας. όσο για τον τίτλο ομολογώ πως δεν τον σκέφτηκα εγώ αλλά μάλλον τον ''υιοθέτησα'' χωρίς βεβαία να μην πιστεύω σε βάθος το ποσό αληθινές είναι αυτές οι λέξεις. Για τους μη-αγγλομαθής αναγνώστες ''God Hates Us All'' σημαίνει '' ο Θεός όλους μας μισεί''. Και δεν ξέρω αν είναι αλήθεια , ότι όντως μας μισεί ο Μπαμπάς, ούτε ξέρω αν υπάρχει. Αλλά τα δρώμενα , και η θρησκευτική μου παιδεία, μου δείχνουν  ότι αν υπάρχει , μάλλον είναι σε αδεία. Όμως αν  έχω κρατήσει κάτι άθικτο, αυτό είναι η αγάπη μου στο να ελπίζω. έτσι και 'γω ελπίζω ότι τα παιδιά μου δεν θα ζουν μέσα στο χάος που ζω εγώ και ονομάζω πατρίδα. έτσι λοιπόν με βρήκε το ξημέρωμα της 8ης Δεκεμβρίου, ''23 μέρες μέχρι τα Χριστούγεννα'', όπως δηλώνει ασύστολα ο παππούλης στην τηλεόραση, να κάθομαι στον υπολογιστή μου με ένα φτηνιάρικο  Johny & Amaretto και μερικά παγάκια που διακόπτουν την άβολη σιωπή που επικρατεί μέσα στο σαλόνι-κουζίνα-κρεβατοκάμαρα-τραπεζαρία μου. Ήταν καλή ιδέα να μείνω εδώ αντί να πάω και να λάβω αυτήν την αλκοολούχα απόλαυση σε κάποιο μέρος έξω; Δυστυχώς δεν θα μάθουμε ποτέ μιας και αυτές οι μέρες, για την ακρίβεια 63 είναι μέρες απαράμιλλης μοναξιάς. και το εννοώ, χωρίς να κάνω χρήση της συγγραφικής μου '' αδείας''. Και ίσως και αυτός να είναι και ένας από τους κύριους λογούς που αποφάσισα να δραπετεύσω από αυτήν την τοξική μοναξιά με έναν ''κλισέ'' για την εποχή μας τρόπο, κάνοντας blogging μετά από την συμβουλή μιας πολύ καλής μου φίλης  που δυστυχώς οι περιστάσεις μου στέρησαν για λίγο. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής οι ακριβείς της λέξεις ήταν: ''μπορείς να κανείς κάτι που να βγαίνει χειμαρρώδης το συγγραφικό σου ταλέντο...''. και μετά από ένα ελαφρύ κοκκίνισμα είπα να ξεκινήσω και να αφήσω τον ''χειμαρρώδη'' αυτό ταλέντο να κατακλύσει, θεού θέλοντος, τις οθόνες ανθρώπων ξενών. με ευσεβείς πόθους ,λοιπόν, έφτασα στο τέλος ( για σήμερα).
Με λένε Κωνσταντίνο, είμαι 18 και ακόμα ελπίζω...